جابر بن یزید جعفی می گوید:

امام باقر<ع> فرمودند:زمانی بر مردم فرا می رسد

که امامشان از میان آنها غایب می شود. پس خوشبحال

کسانی که در آن زمان بر اعتقاد به امامت ما و عمل

به دستورات ما استوار می مانند . همانا کمترین

ثوابی که برای آنهاست،این است که خدا عز و جل

آنان را ندا می دهد:ای بندگان من،به آنچه بر شما

پوشیده و مستور بود، ایمان آوردید و غیب را باور

داشتید. بشارت باد شمارا به پاداش نیکو از سوی من.

حقیقتاَ شما بندگان من هستید عبادات شما را قبول

می کنم، از شما در می گذرم وگناهانتان را می بخشم.

به خاطر شما برای بندگانم باران می فرستم و بلا

را از آنان دور می کنم،و اگر شما نبودید البته

عذاب خود را بر آنان نازل می کردم.

جابرمی گوید:عرض کردم: ای فرزندرسول خدا،

برترین کار که مؤمن در این زمان انجام می دهد

چیست؟

امام<ع>فرمودند:نگاه داشتن زبان و همراه بودن

با خانه ی خود.