تاطلوع مهر

به نام خدا

سلام آقا 

این نامه پر از غم را برای شما می نویسم شاید در جایی این نامه رادید بدانید که خیلی دلتنگ شده ام

درست حال یک دختری را دارم که باباش را ندیده وهمه ی دعاش این که اگر یک روز از زندگی اش باقی مانده در آن روز فقط باباش را ببینه و بعد بمیره آخه می دونی عشق دختر به پدرش به بینهایت هم ختم نمی شه این داستان را می تونید از روضه ی حضرت رقیه بخونید روضه ی که عشق بی همتای دختر به پدرش را می گه روضه ای که هنوز دیواره های خرابه ی شام آن را حکایت می کند

آقا جان واقعا به این نتیجه رسیده ام  که زندگی بی شما توفیقی ندارد و مرگ برآن بسیار گوارا تر است

زندگی بدون رنگ وبوی شما .............

آقا چقدر سخت است که شما در نماز شب هایتان دعام می کنید و هفته ای دوبار برای من توبه می کنید ولی من مشغول مشکلات روزمره زندگیم شدم و شما را فراموش کردم غافل از این که اگر گره از مشکلاتم باز شود بخاطر دعا های شما بوده.....

می دانم تو از همه به من مشتاق تری که برگردم وبشم جزو 313 نفرت ولی من...........

ولی من نمک خورده و نمکدون شکستم آنقدر غرق دنیای خودم شدم که فراموش کردم یتیمم

آقا جان جانم به فدای شما پس کی این هجران به پایان میرسد 

آقا جوانی ام داره تمام می شه ولی شما هنوز نیا مدید

یاد شعره تا جوانم بده رخ نشانم که این جوانی وفایی ندارد افتادم که حکایت این روز های مرا دارد.

نکند بمیرم شما را نبینم که برای من جهنمی بالا تر از آن نیست .

از خداوند عمر می خواهم که فقط یک روز، یک روز از عمرم باقی باشد وشما را ببینم 

به امید آن روز انشاالله

ادامه دارد...........

ای نامه که میروی به سوی دوست                                                   از جانب من ببوس روی دوست