تاطلوع مهر

نزول عذاب

امام سجاد علیه‏السلام: 
وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصیانُ العارِفِ بِالبَغىِ وَ التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بِهِم وَ السُّخریَّةُ مِنهُم؛
گناهانى که باعث نزول عذاب مى‏ شوند، عبارت‏ اند از: ستم کردن شخص از روى آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره کردن آنان.


جنگ با خدا 

در حدیث قدسى آمده است: خداوند به کسانى که مؤمنان را بیازارند اعلان جنگ مى‏ دهد: 
عن أبی عبد اللّه ـ علیه السلام ـ قال: قال اللّه عزّ و جلّ: لِیَأذَنْ بِحَرْبٍ مِنّى، مَنْ اذَلَّ عَبْدِىَ الْمُؤمِنَ وَ لِیَأمَنْ مِنْ غَضَبى مَنْ اکْرَمَ عَبْدِىَ الْمُؤمِنَ. از امام صادق -علیه السلام- آمده است که خداوند عزّ و جلّ فرمود: کسى که بنده مؤمن مرا خوار شمارد باید بداند که خداوند با او در جنگ است و کسى که بنده مؤمن مرا تعظیم و تکریم کند بى شک از غضب من در امان است.


ذلیل می شوید 

رسول خدا -صلّى اللّه علیه و آله- فرمود: 
و من اذلّ مؤمنا اذلّه اللّه.... کسى که مؤمنى را خوار شمارد خدا او را ذلیل خواهد کرد.


برخورد خداوند با مسخره کننده 

پیامبر صلى‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله: اِنَّ المُسْتَهْزِئینَ یُفْتَحُ لاَِحَدِهِمْ بابُ الجَنَّةِ، فَیُقالُ: هَلُمَّ! فَیَجى‏ءُ بِکَرْبِهِ وَ غَمِّهِ فَاِذا جاءَ اُغْلِقَ دونَهُ، ثُمَّ یُفْتَحُ لَهُ بابٌ آخَرُ... فَما یَزالُ کذلِکَ حَتّى اِنَّ الرَّجُلَ لَیُفْتَحُ لَهُ البابُ فَیُقالُ لَهُ: هَلُمَّ هَلُمَّ فَما یَأْتیهِ؛ حدیث 
درِ بهشت، به روى یکى از مسخره ‏کنندگان باز مى‏شود و به او گفته مى‏ شود: «بیا!». او با وجود سختى و اندوهى که دارد، جلو مى ‏رود و چون آمد، در به رویش بسته مى‏ شود. سپس در دیگرى به رویش باز مى‏ شود... و این کار، مرتّبا تکرار مى‏ شود تا جایى که در به رویش باز مى‏ گردد و گفته مى‏ شود: «بیا، بیا!»؛ امّا او دیگر جلو نمى‏ رود.